جنگل بارانی – راز ایجاد دره سیلیکون بعدی

قسمت دهم: سرمایه در جنگل بارانی (بخش اول)

سرمایه‌گذاران خصوصا از نوع خطرپذیر در اکوسیستم نوآوری از اهمیت بالایی برخوردار هستند. این سرمایه‌گذاران با سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها، درصدی از سهام آنان را اخذ می‌کنند. ایجاد شرکت‌های نوپا ریسک بالایی دارد و این ریسک متاثر از موارد گوناگونی است. ریسک تکنولوژی، ریسک تولید محصول، ریسک خرید یا عدم خرید مشتری، ریسک مدل کسب‌وکار و … . در جنگل بارانی بررسی می‌­شود که چطور  این ریسک‌ها را برای شرکت‌های نوپا می‌­توان کاهش داد. تجربه نشان داده است که وقتی سرمایه‌گذاری، 50 درصد یا بیشتر از سهام یک شرکت را مطالبه می‌­کند،انگیزه مؤسسین را کاهش داده و حس مالکیت آنان را گرفته و تبدیل به کارمند می‌­کند. بدین ترتیب سود شرکت کاهش می‌­یابد.

این مسأله در ایران به صورت پررنگ مشاهده می‌­شود. سرمایه‌گذاران به دنبال خرید یک شرکت به قیمت خوب هستند، غافل از اینکه یک شرکت باید به قیمت منصفانه خریداری شود و ارزنده بودن آن در دراز مدت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. مسأله دیگری که در ایران به صورت پررنگ مطرح می‌­شود پول دولتی است. پول دولتی باید در فضای رقابتی بازار وارد شود بدین معنی که دولت پول خود را در اختیار شرکت‌هایی بگذارد که وظیفه اصلی آنان سرمایه‌گذاری است و بدین ترتیب از بخش خصوصی بهره بیشتری ببرند. و خود به عنوان سرمایه‌گذار اصلی وارد نشوند.  اگر پول دولتی در فضای رقابتی بازار وارد نشود، رانت به وجود می­‌آید. بدین ترتیب برای سرمایه‌گذاری و عملکرد مطلوب یک اکوسیستم باید دولت در نقشی به عنوان متصدی سرمایه عمل کند.