در این قسمت اهمیت اکوسیستم نوآوری در مقابل هریک از اجزای آن مطرح می‌شود. به این معنی که یک ایده هرچقدر خوب و کاربردی هم باشد چنانچه در یک اکوسیستم مناسب قرار نگیرد احتمال اندکی برای موفقیت دارد. در مقابل ایده‌های متوسط چنانچه در محیط‌های خوب و مناسبی قرار گیرند می‌توانند به حداکثر پتانسیل خود برسند. نیروی با استعداد هرکجا باشد لزوماً اکوسیستم به وجود نمی‌آید. برای به وجود آمدن اکوسیستم جنگل بارانی نه تنها به استعداد بلکه به شکل‌گیری یک کسب‌وکار نیاز است و کسب‌وکار نیز باید به سرمایه دسترسی داشته باشد. نگاه اقتصادی در جنگل بارانی یک نگاه پایین به بالا بوده و توجه بیشتر به ارتباط میان اجزای داخلی اکوسیستم است. کیفیت ارتباط هرقدر بیشتر و هزینه ارتباط کمتر باشد آن جنگل بارانی و اکوسیستم نوآوری بهتر عمل می‌کند. بنابراین جنگل بارانی ضروری است چون اگر کارآفرینان، سرمایه‌گذاران، حقوقدانان و محققین بخواهند به تنهایی در هرکجای دنیا کار کنند موفق نمی‌شوند. یک اکوسیستم نوآوری کارا برای تسهیل ارتباط و شبکه‌سازی میان آنها ضروری است. گل در صحرا و بیابان رشد نمی‌کند و باید در محیطی مناسب باشد.