در قرن 17 و 18 میلادی بسیاری از افراد به سمت شرق آمریکا مهاجرت کردند. طی گذر زمان شرق آمریکا با کمبود منابع مواجه گردید و مهاجران تصمیم به کوچ به غرب آمریکا گرفتند. به علت نبود وسایل حمل و نقل، تعدادی پیشرو یا frontier کاروان‌هایی با جمعیت 100 تا 150 نفر تشکیل داده و افرادی با پیشینه‌های متنوع گرد هم آورده و به سمت غرب حرکت کردند. این افراد از چند فرهنگ بوده و مسأله مهم “همکاری” میان آنان مطرح بود. این روحیه همکاری اساس اصلی قوانین جنگل بارانی و فرهنگ یا اکوسیستم نوآوری است و منجر به پیدایش دره سیلیکون گردید. قوانین نانوشته میان اعضای کاروان در دره سیلیکون هم حاکم است و بدین ترتیب نویسنده به هفت قانون نانوشته جنگل بارانی اشاره می‌­کند.

1. قوانین پیشین کنار را کنار بگذارید. این قانون را در جنگل بارانی نمیتوان به دیگران دیکته کرد ولی برای رویا پردازی، این قانون بایستی حاکم باشد. به واسطه رویاپردازی و دنبال کردن آن، نوآوری اتفاق می­افتد.
2. شنونده خوبی باشید. افراد به ویژه در فرهنگ ایرانیان بیش از آنکه به صحبت‌های یکدیگر گوش دهند به دنبال پاسخ دادن هستند. یکی از قوانینی که مطرح می‌شود این است که اصطلاحاً درها را به روی هم باز کرده و یکدیگر را بشنوید.
3. به یکدیگر اعتماد کنید. مسأله‌ای که افراد با فرهنگ‌های گوناگون را در دره سیلیکن به یکدیگر پیوند می‌­دهد همین مساله اعتماد است.
4. تمرین و تکرار کنید. در مبحث نوآوری با عدم قطعیت مواجه هستیم. سعی و خطا و تمرین و تکرار موجب می­‌شود ایرادات را پیدا کرده و در راستای حل آنها گام برداشته و به سوی جلو حرکت کنیم.
5. شراکت پایدار نیازمند ارتباط عادلانه است. شعر مرتبط با این قانون می‌تواند این باشد که ” دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم تا دیگران بخورند.”
6. ممارست به تصحیح خطاها
7. بی چشم‌داشت خوبی کنید!